Op het gebied van muziek zagen we dan ook dat de subjectieve rating van onze 31 respondenten niet voldoende was om de verdeling van luisteraars over de nummers op Spotify uit te leggen. Daarmee werd bevestigd dat de mening van een kleine groep zich niet laat vertalen naar het gedrag van de menigte.

Daarom hebben we ook een metric berekend over de hersenactiviteit van de respondenten; neurale synchroniciteit. 

Dit is de mate waarin de respondenten tijdens het muziekfragment dezelfde hersenactiviteit laten zien en dus hetzelfde ervaren. Dit is weer een indicatie van hoe betrokken de respondenten gemiddeld zijn bij de content - want wanneer je bent afgeleid, komt de hersenactiviteit minder overeen - en dus in hoeverre de muziek als meeslepend en engaging ervaren werd.

Enkel en alleen op basis van deze metric waren we in staat om 40% van de variantie in het aantal keer dat het nummer was afgespeeld in de eerste 3 weken te verklaren en zelfs 10 maanden na de release verklaarde deze metric nog 39% van de variantie.  

Wat een belangrijke factor bleek in het aantal keer dat een bepaald nummer beluisterd werd, is het feit of het nummer wel of niet als een single was uitgebracht. Het uitbrengen van een single brengt vaak extra promotie met zich mee en dit is ook vaak het nummer waar het meeste marketingbudget in wordt gestopt door het platenlabel. 

Door deze factoren te combineren, kan een voorspellend model gecreëerd worden waarbij neurale synchroniciteit en het uitbrengen van een single als voorspellers functioneren. Voor het platenlabel zou dit een unieke methode zijn om te bepalen welk nummer van een plaat moet worden uitgebracht als single, en welke niet.

En wat blijkt? Het voorspellen van het aantal plays op Spotify was tot 62% te verklaren door de mate van neurale synchroniciteit en de release van een single. Dit betekent dus dat het uitbrengen van een promotionele single in combinatie met een hoge engagement, de weg naar succes aangeeft voor de nieuwste top 40 hit.